We hadden het over waar je nu staat, wat je dromen zijn voor de toekomst, of eigenlijk over het ontbreken daarvan. Wat je mogelijkheden nog zijn op de arbeidsmarkt, nu je de 50 gepasseerd bent. Je moet je sporen verdiend hebben en anders maak je in jouw situatie -jarenlang thuis geweest bij de kinderen- geen schijn van kans. Je weet niet of je het überhaupt zou willen; een baan zoeken, want het is al zo druk nu je merkt dat je ouders echt oud worden en er steeds meer hulp en zorg nodig is. En je ziet ook wel dat de kinderen het zwaar hebben en wel wat extra ondersteuning kunnen gebruiken.
De balans opmaken
Maar wie ben jij? Wat geeft je nog voldoening en op welke plek doe jij dingen die aansluiten bij je gaven en talenten? Hoe zit het met de balans tussen wat je aankunt en wat je in werkelijkheid in het dagelijks leven op je bordje krijgt? Als die balans zoek is krijg je, vroeg of laat, klachten, en dat geldt voor iedereen. Als de stress in je leven toeneemt legt dat je kwetsbaarheid meer bloot. Ook dat geldt voor iedereen. Ligt jou kwetsbaarheid in een gevoeligheid voor een sombere stemming? Gaat het om angst of paniek? Of voel je je onzeker over alles?
De aanleiding voor vrouwen om hulp te zoeken is zelden het gepresenteerde probleem maar veel vaker de gemoedstoestand waarin iemand is geraakt door zijn onvermogen om het probleem op te lossen. Die toestand, tast je zelfbeeld en ook je probleemoplossend vermogen ernstig aan.
Heel veel gegeven hebben en toch een gevoel van leegte en mislukking ervaren. Elke keer weer tegen dezelfde onopgeloste problemen aanlopen en daardoor het gevoel gefaald te hebben in belangrijke taken en rollen in het leven. Ben ik wel zo’n goede moeder geweest? Al die verplichtingen drukken zo zwaar op me en ik mis uitdaging en plezier! Dit kan zich uiten in een allesoverheersend gevoel geen vrede te hebben met je leven, niet kunnen accepteren waar je nu staat.
Heb je al zo vaak geprobeerd om grenzen beter te herkennen en aan te geven? Om regelmatig iets leuks te ondernemen in de hoop dat het weer wat energie geeft? Alles met een goede bedoeling, maar het brengt je niet echt waar je op hoopt. Het kan aanleiding zijn om in zo’n gemoedstoestand terecht te komen, die toestand waardoor de onzekerheid over jezelf alleen maar toeneemt en het niet meer lukt om in oplossingen te denken.
De valstrik van vergelijken en beoordelen
In deze tijd worden vrouwen gestimuleerd om productief te zijn, lees: economisch onafhankelijk. Ik denk dat vrouwen, vrouwen die zelf helemaal geen plek zoeken op de arbeidsmarkt maar ook vrouwen die dat wel heel graag zouden willen maar voor wie het niet lukt om ergens in te voegen, onzeker kunnen worden door de trend om vrouwen te beoordelen in termen van nut, in termen van economische waarde, (als werktuigen). Er schuilt een gevaar in om vrouwen op die manier evalueren: op wat zij kan, op wat zij doet, op haar economische waarde.
Je kunt veel competenties hebben en uitblinken in productiviteit, maar tegelijk een vervelend mens zijn. Veel belangrijker is wie wij zijn. In plaats van vooral doen, ook zijn, aanwezig zijn. Voor ouder wordende ouders. In het contact met kinderen. In het opbouwen van een relatie met kleinkinderen. Maak je de balans op in je leven, zie dan de dingen niet over het hoofd, die dankzij jouw investering zijn ontstaan en veel waarde hebben, maar moeilijk te meten zijn.
Jezelf accepteren
We zijn allemaal heel verschillend in wat we aan kunnen in ons leven (draagkracht). Ons leven is aangetast. In elk mensenleven komen na verloop van tijd ‘barsten’. Het kan zijn dat je momenten meemaakt dat het leven uit je ‘weg trekt’. De nadruk komt al snel te liggen op alles wat we doen, op onze prestaties. Het woord midlife in nog niet gevallen, maar dat kan zo’n periode zijn dat je in meerdere opzichten voelt dat je leven is ‘aangetast’. Mijn ervaring is dat vrouwen die kunnen accepteren dat klachten er in een bepaalde fase voor velen bij horen, er ook minder onder te lijden te hebben.
In zijn boek ‘Bevrijd van jezelf’ schrijft Tim Keller over een principe wat Paulus heeft geleerd. Het maakt hem niet uit hoe mensen of menselijke instellingen over hem oordelen, en hoe hij over zichzelf oordeelt telt voor hem evenmin! We vergelijken onszelf met andere mensen en ons ego is onophoudelijk zo druk.
Niet voldoen aan de maatstaven en verwachtingen, geeft een vreselijk gevoel. Ook het niet voldoen een de eigen maatstaven en verwachtingen, vaak beïnvloed door tijd en cultuur. Zoals bijvoorbeeld de waarde in deze tijd om dingen te doen met het oog op mijn carrière. Of om dingen te doen om meer in het middelpunt te komen (hoe zie ik eruit in de spiegel en op plaatjes op sociale media) in plaats van dingen doen omdat ik er plezier in heb. Ik kan mensen helpen om mensen te helpen – niet om er zelf beter van te worden, niet om de leegheid op te vullen. Niet hoger of lager van mezelf denken (de gevolgen als je dat wel doet komen op hetzelfde neer) maar minder aan mezelf denken.
Wat staat jou te doen?
Zo leven, vanuit die nieuwe identiteit, geeft je de mogelijkheid om in vrijheid aan de slag te gaan. Zijn er dingen die je op moet ruimen (letterlijk of figuurlijk), welke belangrijke knoop kun je doorhakken, of moet jij bepaalde pijn onder ogen zien en ruimte maken voor verwerking? Bij deze opsomming hoort alles wat je te binnen schiet wat je kan helpen om de conclusie te bestrijden dat ‘je leven’ bestaat uit onopgeloste problemen en mislukking. Een hulpverlener kan je helpen om die conclusie te bestrijden door je klachten en problemen in een begrijpelijk en behandelbaar kader te zetten. Heel vaak is het zo dat je eigen probleemoplossend vermogen dan toeneemt waardoor er niet eens zoveel hulp en ondersteuning nodig is. Blijf niet passief maar doe wat nodig is om in vrijheid te kunnen geven! Aan hen die je het meest dierbaar zijn, aan iemand in nood, maar ook tijd te maken voor wat je plezier en voldoening geeft!
Recente reacties